Желілік ынтымақтастықтың педагогикалық инновацияларды дамытудағы ролі

Бұл жұмыста аймақтық деңгейдегі білім беру саласындағы ерекшеліктеріне назар аудара отырып, желілік өзара әрекеттесу ұғымы зерттеледі. Зерттеудің мақсаты-әртүрлі ғылыми пәндердегі «желілік өзара әрекеттесу» терминін түсіндірудің қолданыстағы тәсілдерін жүйелеу және оның білім беру контекстіндегі маңыздылығын анықтау. Жұмыста ғылыми еңбектерге теориялық талдау және әртүрлі деңгейдегі білім беру ұйымдарының өзара әрекеттесу мысалдарын эмпирикалық зерттеу қолданылады. Мектептер мен жоғары оқу орындары арасындағы желілік өзара іс-қимылды, сондай-ақ білім беру жүйесін дамытудағы қашықтықтан оқыту сияқты желілік технологиялардың рөлін талдауға басты назар аударылады. Зерттеу нәтижелері желілік өзара іс-қимыл инновациялық білім беру бағдарламаларын құруға және аймақтағы білім беру жүйесін дамытуға ықпал ететіндігін көрсетеді. Жұмыстың практикалық маңыздылығы білім беру процестерін жақсарту және ресурстарды пайдалануды оңтайландыру үшін пайдалануға болатын желілік өзара әрекеттесу мо дельдерін ұсынуда жатыр. Жұмыстың білім саласына қосқан үлесі желілік өзара әрекеттесуді және оның білім беруді инновациялық дамыту үшін әлеуетін терең түсінуден тұрады.

1. Орлихина Н.Е. Развитие региональной системы сетевой организации дополнительного профессионального образования учителей: дис.дра пед наук. – М., 2006. – 346 с.

2. Webser J. Networks of Collaboration or Conflict? Electronic Data Interchange and Power in the Supply Chain // The Journal of Strategic Information Systems. 1995. Vol. 4. No. 1. P. 31–42.

3. Dubois A. Why relationships do not fit into purchasing portfolio models – a comparison between the portfolio and industrial network approaches // European Journal of Purchasing and Supply Management. 2002. Vol. 8. No. 1. P. 35–42.

4. Achrol R.S. Marketing in the network economy // Journal of Marketing. 1999. Vol. 63. Special Issue. P. 146–163.

5. Haggins R. The Success and Failure of Policy-Implanted Iner-Firm Network Initiatives: Motivations, Processes and Structure // Entrepreneurship & Regional Development. 2000. No. 12. P. 111–135.

6. Бек М.А., Бек Н.Н., Бузулукова Е.В. и др. Методология исследования сетевых форм организации бизнеса: моногр. – М.: Изд.дом ВШЭ, 2014. – 446 с.

7. Moller K. Strategic business nets their type and management // Journal of Business Research. 2005. Vol. 58. No. 5. P. 1274–1284.

8. Kogut B. The network as knowledge: Generative rules and the emergence of structure // Strategic Management Journal. 2000. No. 21. P. 405–425.

9. Adner R. Value creation in Innovation Ecosystems: How the structure of technological interdependence affects firm performance in new technology generation // Strategic Management Journal. 2010. No. 31. P. 306–333.

10. Lansit I.M. The keystone advantage: What the new dynamics of business ecosystems mean for strategy, innovation, and sustainability. Harvard Business School Press, 2004. 272 p.

11. Moore J.F. The Death of competition: Teadership and strategy in the age of business ecosystems. N.Y.: Harper Business, 1996. 297 p.

12. Hart D.A. Innovation Clusters: Key Concepts. 2000. URL: http://www.reading.ac.uk/LM/LM/fulltxt/0600.pdf (accessed: 18.04.2024)

13. Moreno J.L. Sociometry and the science of man. Beacon House, 1956. 474 p.

14. Bavelas A.A. Mathematical model for group structures // Human organization. 1948. Vol. 7. No. 3. P. 16–30.